Συμμετοχή σε Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, 2019

Αρχιτέκτονες: Βαρβάρα Χριστοπούλου, Πάνος Δραγώνας, Αγάπη Πρωΐμου, Λευτέρης Μιχαλούτσος, Κωνσταντίνος Μουστάκης
Συνεργάτες: Κωνσταντίνος Μουστάκης, Ειρήνη Καπετάνα, Θεοδώρα Γελάλη, Ντένια Σταθάτου
Πολιτικός Μηχανικός: Μάνος Κυριαζής

Το αρχιτεκτονικό έργο για το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης (NAMS) υιοθετεί τις αρχές της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής τόσο στη διάρθρωση των χώρων όσο και στη μορφολογία τους. Η χωροθέτηση βασίζεται στο ορθολογικό κάνναβο του παλαιού βιομηχανικού συγκροτήματος, δημιουργώντας ένα ευέλικτο κτιριακό σύνολο που επιτρέπει την προσαρμογή της διαρρύθμισης μέχρι την ολοκλήρωση της μουσειολογικής μελέτης και μελλοντικά, μετά την αποπεράτωση του έργου.

Ο περιβάλλων χώρος του μουσείου σχεδιάζεται ως ένα δυναμικό τοπίο σε κίνηση, όπου οι δραστηριότητες αναψυχής και η υπαίθρια έκθεση ψηφιδωτών αναπτύσσονται παράλληλα με τις εν εξελίξει αρχαιολογικές ανασκαφές.

Η αρχιτεκτονική σύνθεση του NAMS αποτελείται από στερεοτομικούς όγκους από αδρά υλικά. Οι βασικές γραμμές και αναλογίες προκύπτουν από τη γεωμετρία και τον βιομηχανικό χαρακτήρα του διατηρητέου κτιρίου, ενώ η μορφολογία των όψεων ακολουθεί τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των εργοστασίων ΦΙΞ.

Το κτίριο οργανώνεται σε τρία κύρια μέρη:

Ο διατηρητέος φλοιός λειτουργεί ως δημόσιος χώρος ελεύθερης πρόσβασης και φιλοξενεί υπηρεσίες εξυπηρέτησης επισκεπτών.

Τα δύο κατώτερα επίπεδα της επέκτασης στεγάζουν αποθήκες, εργαστήρια και γραφεία διοικητικής και επιστημονικής υποστήριξης.

Στο ανώτατο επίπεδο αναπτύσσεται η μόνιμη έκθεση του μουσείου.

Η χαρακτηριστική πλάκα με πλέγμα δοκών από οπλισμένο σκυρόδεμα που καλύπτει το χώρο της έκθεσης εκτείνεται και πάνω από το διατηρητέο κτίριο, δημιουργώντας έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παλαιό και το νέο κτίριο. Ο κεντρικός χώρος εισόδου αρθρώνει λειτουργικά και συμβολικά τα τρία βασικά μέρη του μουσείου.

Η σύνδεση του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης με τον τόπο του επιτυγχάνεται μέσα από την άμεση θέα προς το ιστορικό τοπίο της Λακωνίας και τη χρήση του φυσικού φωτός. Η αρχιτεκτονική σύνθεση αποκαλύπτει διαφορετικές οπτικές προς το περιβάλλον τοπίο, ενώ ο σχεδιασμός των εκθεσιακών χώρων προσφέρει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να θαυμάσουν τα εκθέματα υπό το φως που τα δημιούργησε.